Według Howarda Gardnera  inteligencja jest zbiorem różnych podtypów inteligencji, które łącznie tworzą tzw. inteligencję wieloraką.
Każda jednostka posiada wszystkie rodzaje inteligencji, ale w nierównym stopniu: funkcjonują one w każdym przypadku w indywidualny, niepowtarzalny sposób. Człowiek może mieć dobrze rozwinięte wszystkie rodzaje inteligencji, ale może dominować u niego tylko kilka z nich. Większość ludzi przejawia kilka różnych zdolności lub niektóre z nich mogą jeszcze nie być przez jednostkę odkryte. Człowiek odkrywa własne zdolności stopniowo w toku własnego rozwoju i zdobywania doświadczeń z samym sobą. Wszystkie inteligencje współpracują ze sobą, decydując o specyficznych potencjałach, stąd żadna z inteligencji nigdy nie występuje i nie funkcjonuje indywidualnie. Człowiek może być inteligentny na wiele różnych sposobów, zatem nie ma żadnego standardu, który określałby jednoznacznie atrybuty (cechy), które potwierdzają inteligencję danego człowieka. Na podstawie takich założeń została opracowana Skala Zdolności Specjalnych. Zapraszam do wypełnienia kwestionariusza. Każdemu uczniowi „Traugutta”, który to uczyni przygotuję indywidualną diagnozę.

Przypomnę też, że wcześniej przygotowałem dla Was:

Kwestionariusz Osobowości i Myślenia Twórczego – wypełniając go dowiesz się m.in. jaką masz skłonność do ryzyka, jak silne masz ego, czy jesteś wytrwała/ły, czy należysz do osób otwartych, jak u Ciebie z nonkonformizmem, a jak z myśleniem dywergencyjnym (twórczym)?

Kotwice kariery – ten kwestionariusz pomoże Ci określić Twoje dominujące wartości oraz preferowany rodzaj kariery. Pozwoli Ci przyjrzeć się temu, co jest ważniejsze dla Ciebie: specjalizacja zawodowa a może przywództwo? Co bardziej motywuje Ciebie do pracy: niezależność, stabilizacja, kreatywność a może służenie innym? Jaki masz styl rozwiązywania problemów i radzenia sobie z nimi? Co jest dla Ciebie ważniejsze: kariera zawodowa, sprawy rodzinne, a może jedno i drugie?

W ramach zajęć wychowania fizycznego, uczniowie biorą udział w rywalizacji sprawnościowej określonej poniższym regulaminem. Aktywność w rywalizacji zostanie nagrodzona.
W rywalizacji nie biorą udziału uczniowie posiadający semestralne lub roczne całkowite (sala + basen) zwolnienie lekarskie z wychowania fizycznego.

Regulamin czytaj

I tydzień rywalizacji sprawnościowej IILO

II tydzień rywalizacji sprawnościowej IILO

III tydzień rywalizacji sprawnościowej IILO

Zadbajmy o swoje myśli

Po pierwsze, unikajmy katastrofizacji. Zamiast najczarniejszych scenariuszy rozpiszmy, jakie mamy opcje. W sytuacji napięcia łatwo przechodzimy od razu do najgorszych wniosków. „Raz nie umyłem rąk” przeradza się w „śmierć na szpitalnym korytarzu”. Warto mieć na podorędziu listę faktów, które nam pomogą. „Nawet, jak źle się poczuję, mogę zadzwonić do kogoś bliskiego po pomoc”. „Znam swoich sąsiadów, mogę liczyć na to, że w razie czego interweniują”,

Po drugie, nadajmy perspektywę. Jakkolwiek dramatycznie by teraz nie było, to kryzys. Sytuacja przejściowa. Kiedyś się skończy. Nawet jeśli jeszcze nie wiadomo, ile to będzie trwać.

Po trzecie, odpuśćmy to, na co nie mamy wpływu i nad czym nie mamy pełnej kontroli. Mam wpływ na to, jak spędzę swój czas i jak o siebie zadbam. Mam pełną kontrolę nad tym, co będę robił w domu np.: czy będę się uczył, oglądał seriale, ćwiczył fizycznie oraz ile razy umyję ręce. Nie mam kontroli nad tym, czy się zarażę wirusem. Choćbym mył ręce co pięć minut, choćbym połknął pół zawartości apteki, nie mam nad tym kontroli. Naprawdę.

Z raportu Hays z 2019 roku wynika, że procesy rekrutacyjne prowadzone w najbliższym czasie przez pracodawców będą dotyczyć przede wszystkim poniższych branż:

• produkcja
• sprzedaż
• IT
• finanse i księgowość
• inżynieria.

W badaniu pracodawcy wskazali również kompetencje, których będą najbardziej poszukiwali u kandydatów. Wyróżnili oni przede wszystkim umiejętności:

• techniczne (43% wskazań)
• menedżerskie/kierownicze (32%)
• IT/cyfrowe (27%)
• sprzedażowe (26%)
• językowe (16%)
• finansowe/księgowe (14%)
• marketingowe (9%)
• administracyjne (7%)
• HR (5%).

Ciekawe wnioski dla osób stosujących przed wyborem kierunku studiów płyną również z raportu Pracuj.pl.

Jego autorzy przeanalizowali ponad 570 tys. ofert pracy zamieszczonych w portalu w 2018 roku.

Okazuje się, że pracodawcy najczęściej szukali specjalistów w dziedzinie:

• handlu i sprzedaży (31% ofert)
• obsługi klienta (22%)
• IT (15%)
• finansów (14%)
• inżynierii (12%).

Największe wzrosty zapotrzebowania na specjalistów odnotowano w budownictwie (wzrost liczby ofert w porównaniu do 2017 roku o 23%), produkcji (wzrost o 21%), inżynierii (wzrost o 21%), logistyce (wzrost o 20%) i nieruchomościach (wzrost o 18%).

Można więc wyciągnąć wniosek, że po kierunkach studiów związanych ze sprzedażą i handlem, produkcją, obsługą klienta, IT czy też finansami nie powinieneś mieć problemów ze znalezieniem pracy.
źródło: https://interviewme.pl/

Kilkanaście lat temu nie wiedzieliśmy, kim jest coolhunter, trendsetter czy traffic manager. W tej chwili wzrasta zapotrzebowanie na te zawody. Doradca klienta w banku, sprzedawca czy bibliotekarz to zawody, które niedługo mogą zniknąć z rynku pracy - przewidują eksperci. Pojawiają się natomiast nowe profesje, których do niedawna nie było.
Wśród nich są coolhunterzy, operatorzy dronów, menedżerowie ds. social media, vlogerzy, coachowie, analitycy big data czy traffic managerowie. Dzisiejszy rynek pracy wygląda zupełnie inaczej niż 10-20 lat temu. Obecnie mamy duże zapotrzebowanie na stanowiska, które jeszcze przed kilkoma laty w ogóle nie istniały.
- Jeszcze dekadę temu nie wiedzieliśmy, kim jest coolhunter czy trendsetter - tłumaczy Monika Kiliańska, headhunter IT w firmie rekrutacyjnej Antal.
Przypomina ona także, że 10 lat temu nie mówiło się o agencjach pracy robotów. - Dziś to robot i algorytm mogą zastąpić podstawowe czynności wykonywane wcześniej przez pracownika, pozwalając mu skupić się na bardziej konstruktywnych działaniach - dodaje.
Oto 15 zawodów, których kilkanaście lat temu nie było.

Czytaj więcej >>

Znajdźmy misję i narzućmy sobie strukturę

Misja i struktura – pomogą w momencie, gdy życie stanęło w miejscu. Dlaczego? Dadzą nam poczucie celu i bezpieczeństwa. Co prawda nie możemy wychodzić, warto jednak trzymać się godzin, które sobie wyznaczymy. Ustrukturyzować naukę, rozrywkę, posiłki, rozmowy. A także – przede wszystkim! – znaleźć misję. Skoro dzieją się rzeczy, na które nie mamy wielkiego wpływu, niech trudna sytuacja na świecie będzie okazją, by zrobić coś dobrego. Czynna postawa wobec życia (aktywizm) może mieć miejsce w sieci. Zachęcam, by zadanie, które sobie wyznaczymy, trwało przez cały okres kwarantanny. Nieistotne, czy będzie to pisanie dziennika, czy sprzątanie szafy. Zróbmy plan i działajmy! W ten sposób każdy dzień będzie przybliżał nas do celu. A gdy za bardzo wciągną nas odmęty seriali, książek i maraton scrollowania stron mediów społecznościowych, misja da nam poczucie sensu i (względnej) produktywności.

Z drugiej strony w sytuacji, w jakiej teraz jesteśmy, nie ma co oczekiwać od siebie spektakularnych sukcesów. Wciąż jednak będzie OK, jak w tym czasie choćby po prostu posprzątamy mieszkanie.

Najpopularniejsze kierunki studiów Według liczby zgłoszeń kandydatów na jedno miejsce (cztery i więcej zgłoszeń):

1. Inżynieria farmaceutyczna
2. Inżynieria i analiza danych
3. chemia i toksykologia sądowa
4. technologia chemiczna
5. realizacja obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografia
6. kierunek lekarski (uczelnie nadzorowane przez MNiSW)
7. zarządzanie inżynierskie
8. neofilologia (filologia orientalna - japonistyka)
9. korozja
10. komunikacja wizerunkowa
11. reżyseria
12. neofilologia (filologia szwedzka)
13. neofilologia (filologia angielska)
14. dziennikarstwo i medioznawstwo
15. filologia (filologia duńska)
16. neofilologia (filologia orientalna - sinologia)
17. filologia (dalekowschodnia)
18. logistyka i administrowanie w mediach
19. zielone technologie i monitoring
20. inżynieria mechaniczno-medyczna
21. zarządzanie instytucjami artystycznymi
22. skandynawistyka
23. biogospodarka
24. zarządzanie kulturą i mediami
25. fotonika
26. zarządzanie i prawo w biznesie
27. orientalistyka
28. inżynieria pojazdów elektrycznych i hybrydowych
29. pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna
30. Finance Czytaj więcej >>

Zadbajmy o dobre nawyki

Załóżmy, że siedzimy w domu sami. Jakich narzędzi użyć, by zadbać o zdrowie psychiczne, skoro nie mamy się komu wyżalić? Lub mamy, lecz wszyscy mówią to samo – że boją się pandemii? Polecam klasykę – pisanie dziennika. Zapisujmy emocje, które nami targają. Pod koniec każdego dnia zróbmy listę przyjemnych rzeczy, które nam się przytrafiły. Nie musi to być coś spektakularnego, w końcu nawet w czterech ścianach miło pije się herbatę i przyjemnie słucha ulubionej muzyki.

To, że mamy się izolować, nie znaczy, że wysiłek fizyczny odpada. Poranna gimnastyka, podstawowa joga, fitnessy z Youtube’a – to wszystko wciąż jest w zasięgu ręki. A skoro mamy tak dużo czasu i mamy o siebie dbać, to teraz nie ma wymówki.

Potraktujmy 'samotność' jako szansę

Gdy życie daje ci cytryny… Wróć, gdy życie daje ci światową pandemię nowego wirusa więc musisz siedzieć we własnym mieszkaniu, martwiąc się o bliskich… O dziwo też można to jakoś przeformułować. Na pewien czas odeszło nam sporo presji. Znacie fear of missing out? To poczucie, że jak zostaniemy w domu, to coś nas ominie – koncerty, seanse, manifestacje, spotkania ze znajomymi. W chwili obecnej omija nas nawet praca i szkoła, nie mówiąc już o rozrywkach. Można więc w spokoju skupić się na swoim wnętrzu, relacjach i na tym, co ważne.

Jak skorzystać na odosobnieniu? Może najwyższa pora zacząć pisać dziennik? A może warto przyjrzeć się temu, co chcielibyśmy zmienić w swoim życiu? Zastanowić, o czym marzymy, jakie pomysły i potrzeby zostały zepchnięte na dalszy plan z powodu napiętego grafiku?

Nie śledźmy obsesyjnie przebiegu pandemii

Po pierwsze i najważniejsze: ograniczmy Internet. Długie godziny przeglądania newsów mogą wprowadzić w hipnotyczny trans. Czasem to bywa korzystne. To jednak tylko guma do żucia dla naszego umysłu – nie ma wartości odżywczych. Z punktu widzenia osoby, które utknęła w domu na dwa tygodnie, nie ma wielkiego znaczenia, czy zakażony nr 99 pojawił się w Bytomiu, czy w Bolesławcu. Paradoks polega na tym, że silny lęk, który możemy odczuwać, jeszcze bardziej zachęca do obsesyjnego kontrolowania tematu. Pamiętajmy jednak, że nad pandemią nie mamy kontroli. Nie wiemy, kiedy się skończy, więc ciągłe czekanie na ten moment może nam przeszkadzać, a nie pomagać. Mamy za to wpływ na to, co dzieje się w naszym mieszkaniu, jak zadbać o siebie psychicznie i co zrobić z wolnym czasem. Cdn.